ตะลุยแดนญี่ปุ่น Taste Of Japan

#1 – ‘โอซาก้า’ (大阪市, Osaka)

ตะลุยแดนญี่ปุ่น เมืองเก่าแก่และเป็นหนึ่งในฐานที่มั่นของราชวงศ์เอโดะ ถ้าเกียวโตเป็นเมืองของชนชั้นสูงในราชสำนัก และโตเกียวเป็นเมืองแห่งซามูไร โอซาก้า (大阪) ก็ต้องเป็นเมืองของพ่อค้า

โอซาก้าอาจดูเหมือนมหานครธรรมดาอื่นๆ มีอาคารคอนกรีตขนาดใหญ่ ป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ และการจราจรที่พลุกพล่าน แต่โอซาก้าในยุครุ่งเรืองเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่นและมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน

โอซาก้าเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสามในญี่ปุ่นรองจากโตเกียวและโยโกฮาม่า และเป็นมหานครของภูมิภาคคันไซ อดีตเป็นเมืองท่าและเคยเป็นเมืองหลวงการค้าของญี่ปุ่น

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 โอซาก้าได้รับความทุกข์ทรมานจากการถูกทิ้งระเบิดทำลายเมือง อย่างไรก็ตามโอซาก้าก็ฟื้นขึ้นจากเถ้าถ่านและถูกสร้างขึ้นใหม่อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะเปรียบเทียบกับโตเกียวที่เป็นพี่ใหญ่ แต่น้องรองอย่างโอซาก้าก็เป็นมหานครที่งดงามไม่เหมือนใคร เมืองนี้มีชื่อเสียงในด้านอาหาร และย่านบันเทิงยามค่ำคืน เมืองนี้ยังเป็นที่ตั้งของวัดโบราณ ‘วัดชิเทนโนะจิ’ ซึ่งสามารถย้อนรอยประวัติศาสตร์ย้อนหลังไป 2,000 ปี

‘ปราสาทโอซาก้า’ ซึ่งสร้างขึ้นในปี 1583, ‘โดทงโบริ’ ย่านที่ที่ดีที่สุดในการสัมผัสกับสถานบันเทิงยามค่ำคืนที่มีชีวิตชีวาด้วยแสงไฟและป้ายไฟนีออนที่ช่วยเพิ่มความสวยงาม และตลาดริมถนนที่คึกคัก ย่าน ‘ชินเซไค’ และย่าน ‘อุเมดะ’ ก็เต็มไปด้วยดนตรีแสงสีและสถานที่สำหรับดื่มกิน หรือย่านช้อปปิ้งกลางเมืองอย่าง ‘ชินไซบาชิ’

วัฒนธรรมการท่องเที่ยวโอซาก้ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่นเดียวกับโตเกียว โดยทั่วไปโอซาก้าเรียกว่า ‘Tenka no Daidokoro’ (天下の台所) ซึ่งแปลว่า “Nation’s Kitchen” หรือที่ชาวญี่ปุ่นเรียกว่า“ ครัวของประเทศ” สิ่งที่ขึ้นชื่อที่สุดในโอซาก้าจึงคืออาหาร ด้วยทุกถนนที่เต็มไปด้วยอาหารญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมและโอซาก้าเป็นต้นกำเนิดของสายพานลำเลียงซูชิใครๆ ก็อาจได้ลิ้มรสญี่ปุ่นที่ยอดเยี่ยมในถนนของโอซาก้า มีอาหารท้องถิ่นมากมายที่น่าลิ้มลอง เช่น โอโคโนมิยากิ, ทาโกะยากิ, และ คุชิคัตสึ

โอซาก้ามีสภาพอากาศสี่ฤดูอย่างแท้จริง แม้ว่าความแตกต่างระหว่างฤดูร้อนและฤดูหนาวจะไม่ชัดเจนเท่ากับเมืองทางตอนเหนือเช่นโตเกียวหรือซัปโปโร แต่โอซาก้าก็มีอากาศร้อนและชื้น วันในฤดูร้อนกับฤดูหนาวที่ค่อนข้างเย็น

โดยรวมแล้วเวลาที่ดีที่สุดในการเที่ยวชมโอซาก้าคือฤดูใบไม้ร่วง (โดยเฉพาะเดือนตุลาคมและพฤศจิกายน) หรือในฤดูใบไม้ผลิ (เมษายนและพฤษภาคม)

การมาเยือนโอซาก้าในฤดูใบไม้ร่วงไม่เพียงแต่หลีกเลี่ยงอุณหภูมิที่ร้อนระอุและฝูงชนในช่วงฤดูร้อนเท่านั้น แต่ยังได้เห็นสีสันของฤดูใบไม้ร่วงที่สวยงามของเมืองอีกด้วย

ในทำนองเดียวกันฤดูใบไม้ผลิก็เป็นฤดูกาลที่งดงาม ดอกซากุระบานสะพรั่งออกมาอวดโฉมดั่งวาดภาพตามสวนสาธารณะ ศาลเจ้าและวัดของเมืองในโทนสีอ่อนและโปร่งสบายตา

#2 – โกเบ (神戸, Kobe, Kitano Ijinkan)

ตะลุยแดนญี่ปุ่น เมืองหลวงของจังหวัดเฮียวโกะและเป็นหนึ่งในสิบเมืองที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นตั้งอยู่ระหว่างอ่าวโอซาก้าและเทือกเขารอคโคะ

ในขณะที่นักท่องเที่ยวมักมองข้ามโกเบเพราะชอบ นารา โอซาก้า และเกียวโตที่มีชื่อเสียงของคันไซมากกว่า อาจสืบเนื่องมาจากประวัติศาสตร์อันยาวนานของท่าเรือของโกเบเกือบทั้งหมดถูกทำลายโดยแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ฮันชินในปี 1995 แต่โกเบก็ถูกฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ และไม่น่าแปลกใจที่มาสคอตอย่างเป็นทางการของเมืองโกเบคือ ‘นกฟีนิกซ์’

หลังจากท่าเรือโกเบเปิดให้บริการในปี 1868 ทำให้ประเทศญี่ปุ่นได้เปิดสู่โลกภายนอกอีกครั้ง ดังนั้นโกเบจึงเป็นเมืองที่ทั้งชาวญี่ปุ่นและชาวต่างชาติยอมรับในทางวัฒนธรรมซึ่งกัน และแนวโน้มนี้ก่อให้เกิดบรรยากาศที่มีสไตล์ซึ่งเป็นรากฐานทางวัฒนธรรมของเมือง

คิตาโนะ อิจินคัง (Kitano Ijinkan) หรือ ‘ย่านนิคมของชาวต่างชาติ’ ตั้งอยู่เชิงเขารอคโคะ ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี

เคยมีบุคคลสำคัญและพ่อค้าชาวต่างชาติจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในโกเบในช่วงปลายทศวรรษที่ 1800 คฤหาสน์สไตล์ตะวันตกอันวิจิตรบรรจงตั้งอยู่บนเนินเขา บ้านเก่าสไตล์วิคตอเรียที่สร้างโดยพ่อค้าชาวตะวันตก ย่านนี้ยังเป็นที่ตั้งของมัสยิดแห่งแรกของญี่ปุ่นรวมทั้งวัดเชนและโบสถ์ยิวอีกด้วย

คิตาโนะ อิจินคังเคยมีบ้านเรือนมากกว่า 300 หลังเนื่องจากความรุนแรงของสงครามและความเสื่อมโทรมบ้านเหล่านี้ได้ลดจำนวนลงเหลือเพียง 30 หลัง ปัจจุบันมีอาคารบ้านเรือนที่ได้รับการดูแลอย่างดีประมาณ 20 แห่งที่เปิดเป็นพิพิธภัณฑ์ให้ผู้สนใจได้เข้าเยี่ยมชม

Kobe Port Tower มีชื่อเล่นว่า ‘Steel Tower Beauty’ สัญลักษณ์ของเมืองท่าโกเบ สร้างเสร็จในปี 1963 เป็นอาคารแรกของโลกที่มีโครงสร้างแบบตาข่ายท่อ รูปทรงที่เป็นเอกลักษณ์ของหอคอยได้รับแรงบันดาลใจจาก กลองโบราณของญี่ปุ่นที่เรีนกว่า Tsuzumi ตัวหอคอยสูง 108 ม. มี 8 ชั้น ด้านบนเป็นจุดชมวิว 360 องศาซึ่งเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมและให้ทัศนียภาพที่น่าประทับใจของโกเบ

#3 – ‘ปราสาทโอซาก้า’ (大坂城, Osaka Castle)

ตะลุยแดนญี่ปุ่น ปราสาทโอซาก้า ได้รับการยกย่องให้เป็น “ปราสาทที่ดีที่สุดในญี่ปุ่น” และ “ปราสาทที่สวยที่สุดในญี่ปุ่น” เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในฐานะสัญลักษณ์แห่งอำนาจและโชคลาภของ ฮิเดโยชิ โทโยโทมิ (Hideyoshi Toyotomi)

ในปี 1583 ในช่วงสมัยเซ็นโกคุ นักรบและขุนนางศักดินา ‘โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ’ เริ่มก่อสร้างปราสาทบนพื้นที่เดิมของวัดฮงกันจิ และใช้เป็นฐานที่มั่นของเขาจนประสบความสำเร็จในการปราบสงครามที่ดำเนินมานานกว่าหนึ่งศตวรรษ จึงทำให้คนทั้งประเทศเป็นหนึ่งเดียวกัน

อย่างไรก็ตามปราสาทได้ถูกโจมตีและทำลายลงและถูกไฟไหม้วอดทั้งหลังในปี 1614 โดยทหารของโชกุน ‘โทกูงาวะ อิเอยาซุ’ (Tokugawa Ieyasu) ในช่วงต้นของยุคเอโดะ (1603 – 1868)

โทกูงาวะ ฮิเดตาดะ (Tokugawa Hidetada) โชกุนคนที่สองของราชวงศ์โทกูงาวะ ได้สร้างปราสาทโอซาก้าขึ้นใหม่ในปี 1620 เขาได้ทำการปรับปรุงปราสาทหลังใหม่ กำแพงหินขนาดมหึมาถูกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องปราสาทซึ่งยังคงตั้งตระหง่านอยู่ในปัจจุบัน หินหลายก้อนมีจารึกของขุนนางศักดินาที่มีส่วนในการสร้าง

น่าเศร้าที่ปราสาทโอซาก้าถูกฟ้าผ่าในปี 1660 ซึ่งทำให้โกดังเก็บดินปืนลุกเป็นไฟส่งผลให้เกิดไฟระเบิดเผาผลาญปราสาทส่วนใหญ่ได้รับการซ่อมแซมในปี 1843 และจะถูกไฟไหม้อีกครั้งในปี 1868 ในความขัดแย้งทาง

ในปี 1931โครงสร้างปราสาทในปัจจุบันได้รับการสร้างขึ้นใหม่ แต่เนื่องจากปราสาทแห่งนี้เป็นคลังอาวุธสำคัญทางทหารจึงถูกทิ้งระเบิดในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ในที่สุดในปี 1995 ได้มีการดำเนินโครงการบูรณะฟื้นฟูปราสาทให้กลับมาเหมือนเดิมในสมัยเอโดะที่รุ่งเรือง โดยงานแล้วเสร็จในปี 1997 และได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่มีค่าของญี่ปุ่น

ปราสาทสีขาวสว่างสูง 8 ชั้นประดับด้วยเครื่องประดับสีทองและหลังคาทองแดงสีเขียวเป็นภาพที่น่าประทับใจ ตอนเย็นปราสาทจะสว่างไสวสวยงามและปรากฏเหนือคูน้ำรอบๆ อย่างเห็นได้ชัด อาคารปราสาทหลักสร้างขึ้นบนฐานหินที่ล้อมรอบด้วยคูน้ำเพื่อให้ผู้บุกรุกเข้าโจมตีได้ยาก

กำแพงที่หินตั้งตระหง่าน กล่าวกันว่าเป็นกำแพงหินป้องกันที่ใหญ่ที่สุดที่เหลืออยู่ในญี่ปุ่น คูเมืองกว้างล้อมรอบเหนือคูเมืองด้านนอกซึ่งแตกต่างจากคูเมืองด้านในที่เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี เป็นภาพที่น่าประทับใจและช่วยทำให้ปราสาทโอซาก้าเป็นจุดชมวิวที่น่าถ่ายรูปมากที่สุดแห่งหนึ่งของเมือง

#4 – ‘นารา’ (奈良)

ตะลุยแดนญี่ปุ่น ศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์และจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นซึ่งพระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองเป็นแห่งแรก และยังเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของญี่ปุ่นที่สร้างขึ้นเมื่อกว่า 1300 ปีก่อนใน (ค.ศ.710)

จากอดีตเคยเป็นเมืองหลวงแห่งแรกเมืองนี้จึงเต็มไปด้วยสมบัติทางประวัติศาสตร์รวมถึงวัดที่เก่าแก่และใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น อย่างไรก็ตามเมื่ออิทธิพลและความทะเยอทะยานทางการเมืองของวัดพุทธที่มีอำนาจเริ่มกลายเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อรัฐบาล เมืองหลวงจึงถูกย้ายออกจากนาราไปยังนากาโอกะในปี 784 และอีกไม่กี่ปีต่อมาไปที่เกียวโต

อย่างไรก็ตามสิ่งดึงดูดใจของนาราไม่ได้อยู่แค่ในอดีตเท่านั้นทุกวันนี้เมืองนี้ผสมผสานระหว่างความทันสมัยและประเพณีเข้าด้วยกันอย่างลงตัวโดยบ้านเรือนในยุคเอโดะได้เปลี่ยนเป็นหอศิลป์ ร้านกาแฟ และบาร์เบียร์

วัดที่เงียบสงบสวนและศาลเจ้าหลายร้อยแห่งและแหล่งมรดกโลกขององค์การยูเนสโกจำนวนหนึ่งยังคงเป็นเครื่องยืนยันถึงสถานะอันเก่าแก่ของนาราที่มีชื่อเสียงที่สุดคือวัดโทไดจิ (Todaiji Temple)” ซึ่งเป็นที่ตั้งของอาคารไม้ที่ใหญ่ที่สุดในโลก (สูง 48 เมตร สร้างขึ้นในปี 743) และมีพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ปิดทอง (สูง 15 เมตร หล่อในปี 749) ที่ใหญ่ที่สุดในโลกอีกด้วย

จากพระพุทธรูปสูง 15 เมตรที่น่าเกรงขามที่วัดโทไดจิไปจนถึงเจดีย์อันเป็นสัญลักษณ์ของ ‘วัดโคฟุคุจิ’ (Kofukuji Temple) และโคมไฟบรรยากาศของ ‘ศาลเจ้าคาสุกะ’ (Kasuga Taisha) อิทธิพลของทั้งพุทธศาสนาและศาสนาชินโตที่มีต่อภูมิทัศน์และวัฒนธรรมของนารายังคงปรากฏให้เห็นอยู่มาก

‘สวนนารา’ มีความโดดเด่นในเรื่องของกวางที่เชื่องนับร้อย ในตำนานชินโตถือว่ากวางเป็นทูตของเทพเจ้าและด้วยเหตุนี้กวางของนาราจึงถูกกำหนดให้เป็นสมบัติของชาติ

เจดีย์ห้าชั้นที่มีชื่อเสียง (Goju-no-To) ซึ่งตั้งอยู่ภายในสวนนาราเป็นที่เก็บของที่มีชื่อเสียงที่สุดในบรรดาอาคารเกือบ 180 หลังซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นวัดโคฟุคุจิซึ่งเป็นวัดที่ก่อตั้งขึ้นในเกียวโตโดยตระกูลฟูจิวาระซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลชนชั้นสูงที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคนั้น นอกจากนี้ภายในสวนนารายังมีศาลเจ้าคาสึกะไทชะ (Kasuga Taisha Shrine) ซึ่งเป็นศาลเจ้าชินโตที่โดดเด่นที่สุดแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น

วัดเกนโกจิ (Gangoji Temple) เดิมเรียกว่าวัดโฮโกจิได้รับการกล่าวขานว่าเป็นวัดพุทธแท้แห่งแรกของญี่ปุ่น มีความสำคัญถึงขนาดที่กษัตริย์แห่งแพกเชในเกาหลีส่งช่างฝีมือมาช่วยในการก่อสร้าง

นาราได้รับการจัดการเพื่อรักษามรดกทางวัฒนธรรมไว้เป็นอย่างดีในบรรดาอาคารทางประวัติศาสตร์หลายแห่งมีมรดกโลกจากองค์การยูเนสโก 8 แห่งรวมถึงอาคารไม้ที่เก่าแก่ที่สุดหลายแห่งในญี่ปุ่นและโลก นาราจึงชื่นชอบของนักประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมจากทั่วโลก

#5 – ‘เกียวโต’ (京都, Kyoto)

อดีตเมืองหลวงเก่าของญี่ปุ่นและเป็นที่ประทับของจักรพรรดิตั้งแต่ปี 794 ถึงปี 1868 จนกระทั่งเมืองหลวงของญี่ปุ่นถูกย้ายไปที่โตเกียวในปี 1869 ได้รับการยอมรับในปัจจุบันว่าเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมญี่ปุ่นโบราณ เป็นหนึ่งในพื้นที่ไม่กี่แห่งที่ยังคงรักษาประเพณีและรูปลักษณ์ทางประวัติศาสตร์ไว้อย่างดี

ในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมาเกียวโตถูกทำลายจากสงครามและไฟไหม้หลายครั้ง แต่เนื่องจากมีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นเมืองนี้จึงถูกตัดออกจากเป้าหมายการทิ้งระเบิดปรมาณูและรอดพ้นจากการทำลายล้างในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง วัดศาลเจ้าและอื่นๆ ในอดีตอีกนับไม่ถ้วนยังคงอยู่รอดจนทุกวันนี้

เมืองโบราณแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นในชื่อเฮอันในปี 794 หลังจากย้ายเมืองหลวงมาจากนารา และได้รับการสร้างให้มีลักษณะคล้ายกับเมืองหลวงของจีนในสมัยราชวงศ์ถัง (ซีอานในปัจจุบัน)

เกียวโตเป็นเมืองที่มีวัดและศาลเจ้ามากที่สุดในญี่ปุ่น มีวัดในพุทธศาสนามากกว่า 1,600 แห่งและศาลเจ้าชินโตกว่า 400 แห่ง สถานที่ทางจิตวิญญาณที่มีชื่อเสียงที่สุดของญี่ปุ่นหลายแห่งตั้งอยู่ในเกียวโตซึ่งส่วนใหญ่ยังคงรักษาประเพณีและรูปลักษณ์ทางประวัติศาสตร์ไว้อย่างดี

ศาลเจ้าชินโตที่เก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่นมีอายุย้อนไปถึงช่วงเวลานี้นั่นคือ ‘ศาลเจ้าชิโมกาโมะ’ (Shimogamo-Jinja) ที่มีอายุย้อนกลับไปในศตวรรษที่ 6 เป็นหนึ่งในอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ของเกียวโตโบราณเช่นเดียวกับ ‘ศาลเจ้าคามิงาโมะ’ (Kamigamo-jinja) และวัดที่เก่าแก่ที่สุดอย่าง ‘วัดโคริวจิ’ (Koryu-ji Temple) ซึ่งมีอายุย้อนกลับไปในช่วงเวลาเดียวกัน

เกียวโตเป็นที่ตั้งของแหล่งมรดกโลกที่มีชื่อเสียงมากมาย เช่น ‘วัดคินกากูจิ’ (Kinkakuji Temple) หรือวัดทองวัดทอง สร้างขึ้นเมื่อปี 1955 และ ‘วัดกินคะคุจิ’ (Ginkakuji Temple) หรือวัดเงิน สร้างขึ้นในปี 1482 ‘ปราสาทนิโจ’ (Nijo Castle) ที่สร้างขึ้นเมื่อปีค.ศ.1603 โดยโชกุน อิเอะยะสุ โทะกุงะวะ (Ieyasu Tokugawa) ซึ่งเป็นโชกุนคนแรกของสมัยเอโดะ วัดคิโยมิสึ (Kiyomizu-dera) ที่ก่อตั้งขึ้นในปี 778 หรือ ‘ศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ’ (Fushimi Inari Shrine) สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 8 ที่งดงามตระการตาที่สุดในเกียวโตโดยมีประตูโทริอิสีแดงสดนับพัน…

#6 – ศาลเจ้าฟุชิมิ อินาริ (伏見稲荷大社, Fushimi Inari Shrine)

เป็นศาลเจ้าชินโตที่สำคัญทางตอนใต้ของเกียวโตมีชื่อเสียง เป็นหนึ่งในศาลเจ้าที่งดงามตระการตาที่สุดในเกียวโตโดยมีประตูโทริอิสีแดงสดกว่า 5,000 แห่งที่ทอดยาวไปยังเชิงเขาฮิกาชิยามะของเกียว

ศาลเจ้าฟุชิมิ อินาริ ก่อตั้งขึ้นในปี 711 โดยตระกูลฮาตะกว่า 80 ปีก่อนที่เกียวโตจะกลายเป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่นในปี 794 เทพเจ้าหลักของศาลเจ้าคือ Ukanomitama-no-Mikoto ซึ่งเป็นเทพธิดาแห่งข้าวและและพืชผล แม้ว่าหลาย ๆ คนในช่วงที่ผ่านมามักจะสวดอ้อนวอนขอพรเพื่อความเจริญรุ่งเรือง

ประตูโทริอิของศาลเจ้าแห่งนี้เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดแห่งหนึ่ง และถูกถ่ายภาพมากที่สุดอย่างไรก็ตามศาลเจ้าฟุชิมิอินาริเป็นมากกว่าสถานที่ถ่ายรูปและสวยงาม แต่ยังเป็นดินแดนแห่งจิตวิญญาณและประวัติศาสตร์ที่ลึกซึ้งยาวนาน สีของศาลเจ้าและประตูโทริอิก็มีความสำคัญ เนื่องจากสีแดงส้มหรือที่เรียกว่าสีแดงสดนั้นเป็นสีที่ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่าป้องกันพลังชั่วร้าย

สิ่งที่มีเสน่ห์และโดดเด่นที่สุดอีกจุดที่ได้รับความนิยมของศาลเจ้าแห่งนี้คือ ‘รูปปั้นคิสึเนะ’ หรือ ‘รูปปั้นสุนัขจิ้งจอก’ จำนวนมากซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ส่งสารของเทพเจ้า ส่งผลให้มีรูปปั้นสุนัขจิ้งจอกจำนวนมากทั่วบริเวณศาลเจ้า ซึ่งบางรูปปั้นสุนัขจิ้งจอกจะคาบมีกุญแจอยู่ในปากซึ่งแสดงถึงกุญแจคลังข้าวในสมัยโบราณ

ในนิทานโบราณสุนัขจิ้งจอกมักเป็นสัญลักษณ์ของความเจ้าเล่ห์ และมักจะหลอกลวงและหลอกล่อผู้อื่นเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ แต่ในญี่ปุ่นสุนัขจิ้งจอกหรือคิทสึเนะ เป็นตัวละครที่ค่อนข้างซับซ้อนและมีชีวิตที่ยืนยาวมาก เมื่ออายุมากขึ้นคิซึเนะจะมีหางห้าถึงเก้าหางและขนของมันจะเปลี่ยนเป็นสีขาวหรือสีเงินตามตำนานของญี่ปุ่น อย่างไรก็ตามรูปแกะสลักของคิสึเนะที่ศาลเจ้าชินโตมีเพียงหางเดียวในฐานะผู้พิทักษ์ เรามักจะพบกับคิสึเนะได้ที่ศาลเจ้าที่อุทิศให้กับอินาริ

ปัจจุบันศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริเป็นหนึ่งในศาลเจ้าอินาริกว่า 30,000 แห่งทั่วประเทศญี่ปุ่น แต่ศาลเจ้าแห่งนี้สำคัญที่สุดในบรรดาศาลเจ้าหลายพันแห่งที่อุทิศให้กับอินาริ (Inari) ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งข้าวในศาสนาชินโต ความสำคัญของศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริเติบโตมากขึ้นในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมา และปัจจุบันเป็นหนึ่งในศาลเจ้าที่มีผู้มาเยี่ยมชมมากที่สุดในญี่ปุ่น

#7 – ‘วัดคิโยะมิสุ’ (清水寺,Kiyomizu-dera)

ก่อตั้งขึ้นในปี 778 บนที่ตั้งของน้ำตกโอะโตะวะ ในเทือกเขาฮิกาชิยาม่า (Higashiyama) ทางตะวันออกของเกียวโต มีประวัติย้อนกลับไปกว่า 1200 ปีในฐานะที่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิม ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งความเมตตากรุณา

ในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมาอาคารของวัดได้เสียหายจากการถูกไฟไหม้หลายครั้ง และอาคารในปัจจุบันได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในช่วงปี 1631-1633 โดย โทกูงาวะ อิเอมิตสึ โชกุน คนที่ 3 แห่ง ตระกูลโทกูงาวะ

วัดคิโยะมิสุเป็นหนึ่งในวัดและอาคารสิบเจ็ดแห่งในเกียวโตซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์โบราณของเกียวโตโดยได้รับการขึ้นมรดกโลกขององค์การยูเนสโกเมื่อปี 1994

สิ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดของวัดคิโยมิสุ คือ ‘บูไต’ (Butai) หรือ เวทีไม้ของลักษระคล้ายระเบียงที่ยื่นออกมาจากห้องโถงใหญ่ซึ่งประดิษฐานเป็นรูปปั้นพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรขนาดเล็กมีสิบเอ็ดหน้าพันมืออยู่เหนือเนินเขาด้านล่าง 13 เมตร มีเสาซึ่งทำจากต้น ‘คียากิ’ อายุหลายศตวรรษ 168 ต้น และพื้นไม้ทำจากต้นสนไซเปรส 410 แผ่นถูกประกอบและติดตั้งโดยไม่ใช้ตะปูแม้แต่ตัวเดียว โครงสร้างนี้สร้างขึ้นโดยใช้วิธีที่พิเศษแบบโบราณ ระเบียงนี้ช่วยให้เราได้เห็นวิวที่สวยงามของต้น ซากุระ เชอร์รี่ และต้นเมเปิ้ลจำนวนมากที่ด้านล่างดูคล้ายเป็นทะเลหลากสีสันในฤดูใบไม้ผลิ

เจดีย์สามชั้นที่ของวัดคิโยมิสุ เป็นหนึ่งในเจดีย์ที่สูงที่สุดในญี่ปุ่นมีความสูง 31 เมตร โครงสร้างปัจจุบันเกิดขึ้นจากการสร้างขึ้นใหม่ในปี 1633 มีการบูรณะด้วยการใช้สีแดงแบบดั้งเดิม โดยกระเบื้องโอนิกาวาระแบบโบราณที่มีใบหน้าปีศาจติดอยู่ หลังคาทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ประดับมังกรที่ชาวญี่ปุ่นยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าแห่งน้ำที่คอยปกป้องอันตรายจากไฟ

วัดนี้ได้รับการตั้งชื่อตามน้ำที่ไหลมาจากน้ำตกโอตาวะ โดยคิโยมิสุมา แปลว่า “น้ำบริสุทธิ์” ชาวญี่ปุ่นเชื่อกันว่ากันว่าน้ำนี้มีพลังในการยืดอายุและช่วยให้สมความปรารถนาได้

เมื่อขึ้นไปครึ่งทางบนที่ตั้งของน้ำตกโอะโตะวะ จะเห็นวัดคิโยมิสุตั้งตระหง่าน มีภูมิทัศน์ที่เข้ากับแต่ละฤดูกาล ดอกซากุระจะงดงามมากในฤดูใบไม้ผลิ มีใบสีเขียวชอุ่มในฤดูร้อน ใบไม้เปลี่ยนสีในฤดูใบไม้ร่วง และทิวทัศน์หิมะในฤดูหนาว

ภูเขาซึ่งล้อมรอบเผยให้เห็นทิวทัศน์ที่แตกต่างกันมากมายตั้งแต่เช้าจรดค่ำ เป็นภาพที่น่าประทับใจที่สอดคล้องกลมกลืนกับทัศนียภาพที่สวยงามของเมืองโบราณเกียวโต

#8 – ‘ชิซุโอกะ’ (静岡, Shizuoka-ken)

อาจเรียกว่าเป็น ‘ริเวียร่าของญี่ปุ่น’ ก็ได้ เนื่องจากที่ตั้งของเมืองอยู่บนชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก และคาบสมุทรอิซุ ในภูมิภาคชูบุทางตอนกลางของเกาะฮอนชู (กึ่งกลางระหว่างภูมิภาคคันโตและคันไซ)

สถานที่ที่เป็นที่รู้จักกันดีของชิซุโอกะได้แก่ ภูเขาไฟฟูจิที่เป็นสัญลักษณ์ มีรีสอร์ทบ่อน้ำพุร้อนออนเซ็นหลายแห่ง ปราสาทซัมปุ (Tatsumi-yagura) ที่สร้างโดย โชกุนโทกูงาวะ อิเอยาซุ ในปี 1585 ซึ่งประตูทิศตะวันออก (Higashi Gomon) และป้อมปืน Tatsumi Yagura ได้รับการบูรณะให้กลับมามีสง่าราศีที่น่าประทับใจในอดีต ใจกลางสวนซัมปุมีรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ของโชกุนผู้ยิ่งใหญ่ที่มีนกเหยี่ยวเกาะอยู่บนกำปั้นของเขา

ศาลเจ้าชิซุโอกะ (Shizuoka sengen shrine) เป็นชื่อเรียกของกลุ่มศาลเจ้า 3 แห่ง (ศาลเจ้าคันเบะ Kanbe, ศาลเจ้าอาซามะ Asama, และศาลเจ้าโอโตชิมิยะ Otoshimioya) อาคารศาลเจ้าที่ตั้งตระหง่านอยู่ในบริเวณกว้างใหญ่ ไปจนถึงเชิงเขาชิสึฮาตะทางทิศใต้ในเขตอาโออิของเมืองชิสึโอกะ มีอาคารศาลเจ้าที่งดงาม ศาลเจ้าชิซุโอกะได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในช่วงปลายสมัยเอโดะ ในปี 1587 มีความงดงามและได้รับการแต่งตั้งให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ

นอกจากนี้ชิซุโอกะยังเป็นผู้ให้ผลิตชารายใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น แต่มีชื่อเสียงในด้านอุตสาหกรรมเครื่องดนตรี และรถจักรยานยนต์อีกด้วย

ชิซุโอกะมีสภาพอากาศที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น ด้วยที่ตั้งสภาพแวดล้อมที่หันหน้าไปทางมหาสมุทรแปซิฟิกรับแสงแดดมากที่สุดต่อปีจากทุกที่ในญี่ปุ่น ชายฝั่งที่ทอดยาวจากเมืองฮามามัตสึ (HamamatsuX ถึงอ่าวซูรูงะ (Suruga Bay) ที่เงียบสงบอันเป็นที่ตั้งของเมือง จึงมีความอบอุ่นโดยอุณหภูมิเฉลี่ยอยู่ที่ 15 ถึง 16 องศาต่อปี

อย่าลืมมาเติมความสดชื่นให้จิตวิญญาณของเรากับภูเขา วัด ปราสาท และชายฝั่งของชิซุโอกะ จิบชาเขียวระดับพรีเมี่ยม และเพลิดเพลินไปอาหารทะเลอร่อยๆ ที่มีให้เลือกมากมาย

#9 – ‘หมู่บ้านอิยาชิ โน ซาโตะ’ (西湖いやしの里根場, Iyashi no Sato)

หมู่บ้านวัฒนธรรมเก่าแก่ของญี่ปุ่นที่กลายพิพิธภัณฑ์กลางแจ้งที่มีเสน่ห์

ตั้งอยู่ด้านตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลสาบไซโกะ (Lake Saiko) ซึ่งเป็นหนึ่งใน ‘ทะเลสาบฟูจิทั้งห้า’ (Fuji Five Lakes) ถือเป็นหมู่บ้านที่มีเสน่ห์ชื่อว่า ‘ไซโกะ อิยาชิโนะซาโตะ เนมบะ’ Saiko Iyashi no sato Nenba

หมู่บ้านญี่ปุ่นดั้งเดิมแห่งนี้เคยเป็นชุมชนเกษตรกรรมขนาดเล็กที่เงียบสงบในเขตเนนบะ ที่มีภูเขาไฟฟูจิเป็นฉากหลัง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นพื้นที่ที่เรียงรายไปด้วยบ้านหลังคามุงจาก “Kabuto-zukuri” (หลังคาเหมือนหมวกนักรบซามูไร) จนกระทั่งถูกทำลายโดยแผ่นดินถล่มในช่วงพายุไต้ฝุ่นในปี 1966

สี่สิบปีต่อมาหมู่บ้านได้ถูกฟื้นฟูและสร้างขึ้นมาใหม่ ปัจจุบันบ้านมุงจาก 22 หลังที่ถูกดัดแปลงให้เป็นร้านค้า ร้านอาหาร พิพิธภัณฑ์ และหอศิลป์ แต่ละร้านมีความเชี่ยวชาญในงานฝีมือแบบดั้งเดิม เช่น เครื่องปั้นดินเผา

ธูปหรือ การทอผ้า ร้านขายสินค้าหัตถกรรม และแสดงชีวิตประจำวันของชาวนาที่เคยอาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ บางหลังจัดเวิร์คช็อปให้ผู้เข้าชมได้ลองทำผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิม เช่น กระดาษวาชิ ถ่าน และเส้นโซบะ

การมาเยือนหมู่บ้านโบราณแห่งนี้เป็นเหมือนการย้อนเวลากลับไปในอดีต หากลองสวมชุดกิโมโน ชุดนินจา หรือชุดเกราะซามูไรโบราณกับภาพของกระท่อมมุงจากใต้ต้นซากุระที่ที่กิ่งห้อยต่ำลงมาโดยมีฉากหลังภูเขาไฟฟูจิยิ่งช่วยทำให้ภาพมีความสวยงามและน่าประทับใจ!

#10 – เจดีย์ชูเรอิโตะ (忠霊塔, Chureito Pagoda)

ภาพเจดีย์สีแดงสูง 5 ชั้นที่สวยงามตั้งตระหง่านท่ามกลางดอกซากุระสีชมพูโดยมีภูเขาไฟฟูจิอยู่เบื้องหลัง เป็นตัวแทนของดินแดนอาทิตย์อุทัยที่มีเสน่ห์ดึงดูดนักเดินทางจากทั่วโลกให้เดินทางมายังญี่ปุ่นเพื่อชมความงามของที่นี่!

เจดีย์ชูเรอิโตะ หรือที่เรียกว่า Chastain Tower มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า ‘Fujiyoshida Cenotaph Monument’ ตั้งอยู่ในภูมิภาคทะเลสาบฟูจิทั้งห้า (Fuji Five Lakes) ทางตอนเหนือของภูเขาไฟฟูจิ ในจังหวัดยามานาชิเป็นส่วนสำคัญของภูมิประเทศที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดของญี่ปุ่น

เจดีย์ชูเรอิโตะสร้างขึ้นในปี 1963 เพื่อเป็นอนุสรณ์สำหรับพลเมือง 960 คนของเมืองเมืองฟูจิโยชิดะที่เสียชีวิตในสงครามจีนกับญี่ปุ่น (Sino-Japanese War) ในปี 1868 จนถึงสงครามโลกครั้งที่สอง ปัจจุบันเจดีย์ตั้งตระหง่านเป็นศูนย์กลางของศาลเจ้าอาราคุระเซ็นเก็น (Arakura Sengen Shrine)

การเดินขึ้นบันไดหิน 398 ขั้น เราสามารถใช้เวลาอย่างช้าๆ และเพลิดเพลินไปกับธรรมชาติโดยรอบ ในช่วงฤดูหนาวเจดีย์สีแดงดูคล้ายลอยอยู่บนก้อนเมฆที่มีหิมะปกคลุมอยู่เบื้องล่าง

ในฤดูใบไม้ร่วงใบเมเปิ้ลหลากสีขับเน้นให้เจดีย์เป็นสีแดงสดใส ในทางกลับกันฤดูใบไม้ผลิจะเห็นเจดีย์ที่ดูเหมือนจะโผล่ขึ้นมาจากทะเลดอกซากุระเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่โดดเด่นสวยงาม

#11 – ‘ศาลเจ้าฮาโกเน่’ (箱根神社, Hakone Jinja)

บันทึกทางประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่ของญี่ปุ่นชี้ให้เห็นว่าภูเขาฮาโกเน่ได้รับความเคารพบูชาในภูมิภาคนี้ตั้งแต่สมัยโบราณ มีการกล่าวถึงศาลเจ้าที่ถูกสร้างขึ้นโดย ‘มังกัน โชนิน’ นักบวชผู้บำเพ็ญตนได้ก่อตั้งศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์บนยอดเขาโคมากาทาเกะเมื่อปี 757 ในสมัยรัชสมัยของจักรพรรดิโคโช และต่อมาได้ย้ายไปสร้างที่ชายฝั่งของทะเลสาบอาชิในปีค.ศ.1667

ตำนานเก่าแก่กล่าวถึงดินแดนของภูเขาที่เต็มไปด้วยป่าสนซีดาร์นี้ว่า ‘ชาวบ้านที่อาศัยในดินแดนนี้ได้ตกอยู่ท่ามกลางอยู่ในม่านหมอกพิษปกคลุมภูเขาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว ซึ่งเชื่อว่าที่เกิดอำนาจอันชั่วร้ายของมังกรเก้าหัวที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบอาชิโนโกะที่อยู่ใกล้เคียง โชคดีที่มีนักบวชมังกันได้จัดการขับไล่มังกรและจับมังกรล่ามโซ่ไว้กับโขดหินใต้ทะเลสาบได้สำเร็จ’

อาคารศาลเจ้าซ่อนตัวอยู่ในป่าทึบชายฝั่งทะเลสาบอาชิ แต่โดดเด่นด้วยหรือตูหรือเสาโทริอิขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในทะเลสาบอันเงียบสงบ ได้รับการยกย่องว่าเป็นศาลเจ้าที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งในภูมิภาคคันโต ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่าการสวดมนต์ขอพรที่ศาลเจ้าแห่งนี้เพื่อขับไล่โชคร้าย จะพบกับความโชคดี และปลอดภัยในการเดินทาง

ศาลเจ้าชินโตแห่งนี้เป็นที่ประดิษฐานของ “คามิ” หรือเทพเจ้าสามองค์ คือ เทพนินิกิ โนะ มิโคโตะ (Ninigi no Mikoto) เทพแห่งข้าวและความอุดมสมบูรณ์ และเชื่อกันว่าเป็นต้นตระกูลแห่งจักรพรรดิญี่ปุ่น, เทพโคโนะฮานะ ซากุยะ ฮิเมะ (Konohanasakuya-hime) เทพแห่งฤดูใบไม้ผลิ สัญลักษณ์แห่งการเริ่มต้นชีวิตของโลก และเทพโฮโอริ โนะ มิโคโตะ (Hoori-no-Mikoto) เทพเจ้าแห่งการล่าสัตว์ของญี่ปุ่น ซึ่งทั้งสามนี้เรียกรวมกันว่า ‘มหาเทพแห่งฮาโกเน่’

ในปี 1180 ศาลเจ้าฮาโกเน่จะมีบทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นอีกครั้ง ‘มินาโมโตะ โยริโทโมะ’ รัชทายาทที่ถูกขับออกจากตำแหน่งจักรพรรดิได้มาหลบภัยในบริเวณของศาลเจ้า จากกองทัพตระกูลไทระมีกำลังเข้มแข็งมาก หลังจากผ่านการต่อสู้มาหลายปีเขาจะเติบโตขึ้น แต่ในที่สุดโยริโทโมก็เอาชนะตระกูลไทระได้สำเร็จ และตั้งผู้สำเร็จราชการแทนโชกุนปกครองประเทศ (1185-1333) แต่นั้นมาจนถึงประมาณ 150 ปี

อย่างไรก็ตามในช่วงสงครามโอดาวาระในปี 1590 ศาลเจ้าถูกกองกำลังของ’โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ’ เผาทำลายต่อมาถูกสร้างขึ้นใหม่โดยโชกุน ‘โทกูงาวะ อิเอยาซุ’ ในปี 1875

#12 โตเกียว (東京, Tokyo)

เป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่นและเป็นมหานครที่มีประชากรมากที่สุดในโลก ตั้งอยู่บนอ่าวโตเกียวในภูมิภาคคันโตของเกาะฮอนชูซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น

ประวัติศาสตร์ของเมืองโตเกียวย้อนกลับไปประมาณ 400 โตเกียวเป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ ที่เรียกว่าเอโดะ แปลว่า ‘ปากอ่าว’ เมืองเอโดะเมืองเริ่มเจริญรุ่งเรืองหลังจากที่โทคุงาวะอิเอยาสุ ได้ก่อตั้งระบอบการปกครองแบบผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแทนจักพรรดิหรือการปกครองของโชกุนปีใน 1603

ในฐานะศูนย์กลางการเมืองและวัฒนธรรมในญี่ปุ่นเอโดะเติบโตขึ้นเป็นเมืองใหญ่ ตลอดช่วงเวลานี้จักรพรรดิอาศัยอยู่ในเกียวโตซึ่งเป็นเมืองหลวงอย่างเป็นทางการของประเทศกินเวลานานเกือบ 263 ปี จนกระทั่งการฟื้นฟูพระราชอำนาจสมัยเมจิ หรือ การปฏิวัติเมจิ 1868 เพื่อรวบอำนาจจากโชกุน จักรพรรดิและเมืองหลวงได้ย้ายจากเกียวโตไปยังเอโดะซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็นโตเกียว (เมืองหลวงตะวันออก)

กรุงโตเกียวเคยถูกทำลายจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในคันโตในปี 1923 และในการโจมตีทางอากาศในปี 1945 เมืองได้รับการฟื้นฟูและสร้างขึ้นมาใหม่ในเวลาต่อมา

ปัจจุบันนี้กรุงโตเกียวมีทางเลือกหลากหลายให้แก่ผู้มาเยือนอย่างไม่จำกัด ตั้งแต่ย่านช้อปปิ้งทันสมัยอย่าง ฮาราจูกุ ชิบูย่า และกินซ่า หรือ ‘ย่านชินจูกุ’ เป็นย่านธุรกิจที่เจริญรุ่งเรืองการผสมผสานของตึกระฟ้าที่ส่องแสงและถนนด้านหลังที่มีบรรยากาศพร้อมบาร์เล็กๆ

ด้านวัฒนธรรม และการรับประทานอาหาร ประวัติศาสตร์ของเมืองสามารถชื่นชมได้ในย่านต่างๆ เช่น วัดอาซากุสะและในพิพิธภัณฑ์ที่ยอดเยี่ยมหลายแห่ง วัด ศาลเจ้า และสวนที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ พื้นที่สีเขียวที่สวยงามหลายแห่งในใจกลางเมือง

โตเกียวมีสภาพอากาศในฤดูร้อนที่ร้อนและชื้นซึ่งมักจะมีพายุไต้ฝุ่นอยู่เสมอ ฤดูใบไม้ร่วงในโตเกียวอากาศเย็นและสดชื่น ตามด้วยฤดูหนาวที่หนาวและแห้งแล้ง และจะมีหิมะตกในช่วงสองสามเดือนแรกของปี ฤดูใบไม้ผลิชาวโตเกียวจะออกไปข้างนอกเพื่อชื่นชมดอกซากุระที่บ้านสะพรั่งซึ่งเป็นประเพณีที่เก่าแก่เมือง

#13 วัดเซนโซจิ (浅草寺, Senso-ji) หรือวัดอาซากุสะ

เป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในโตเกียว เป็นที่รู้จักไปทั่วญี่ปุ่นเป็นวิหารของพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ ศูนย์กลางแห่งศรัทธาทางศาสนาที่สำคัญแห่งนี้ดึงดูดผู้มาสักการะถึงปีละ 30 ล้านคน

วัดเซ็นโซจิเป็นสาเหตุที่ทำให้หมู่บ้านอาซากุสะซึ่งเป็นชาวประมงธรรมดามีแต่ป่าและทุ่งหญ้าที่ไม่มีความสำคัญได้กลายเป็นเมืองแห่งการแสวงบุญและการค้าขายที่มีชีวิตชีวา

เรื่องราวของวัดเซนโซจิ ต้องย้อนกลับไปในปี 628 เมื่อสองพี่น้องนามว่า Hinokuma Hamanari และ Hinokuma Takenari ไปจับปลาในแม่น้ำซุมิดะ แต่สิ่งที่เจอในตาข่ายดักปลาของพวกเขาคือรูปปั้นสีทองขนาดเล็ก ทั้งสองคนตัดสินใจโยนรูปปั้นนั้นทิ้งลงไปในน้ำ แม้ว่าพวกเขาจะย้ายเรือและโยนรูปปั้นออกไปหลายครั้ง แต่รูปปั้นก็ยังคงกลับมาที่ตาข่ายของพวกเขา เมื่อพี่น้องตัดสินใจนำรูปปั้นไปให้หัวหน้าหมู่บ้านที่ชื่อ Hajino Nakamoto ซึ่งเขารับรู้ถึงความศักดิ์สิทธิ์ของรูปปั้นจึงปรับปรุงบ้านของเขาเองให้เป็นที่ประดิษฐานรูปปั้น และได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างวัดแห่งนี้

วัดเซ็นโซจิเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในโตเกียว ภายในวัดประกอบด้วยประตูหลัก 2 ประตู เจดีย์ 5 ชั้น และห้องโถงใหญ่ของวัด สิ่งแรกที่ไปถึงวัดคือ ‘ประตูสายฟ้า’ (Kaminarimon Gate) ซึ่งเป็นทางเข้าหลักของวัด ประตูสีแดงสดใสประดับด้วยโคมไฟสีแดงขนาดใหญ่ที่มีตัวอักษรคันจิอยู่ตรงกลาง และประดิษฐานรูปปั้นเทพเจ้าแห่งลมและเทพเจ้าแห่งสายฟ้าที่ด้านข้างประตู

ถนนนากามิเสะที่ทอดยาวสู่ห้องโถงหลักของวัด ยาว 250 เมตร เป็นเหมือนถนนช้อปปิ้งที่มีร้านขายของที่ระลึกและแผงขายอาหารเรียงรายอยู่สองข้างทาง ก่อนถึงห้องโถงใหญ่ของวัดมีประตูขนาดใหญ่อีกประตูหนึ่งเรียกว่าประตูโฮโซมอน ประตูด้านในนี้มีโคมไฟขนาดใหญ่และรองเท้าแตะฟาง ‘วาราจิ’ ขนาดมหึมาโดยมีโตเกียวสกายทรีเป็นอยู่ด้านหลัง

วัดเซนโซจิถูกทำลายโดยไฟไหม้และภัยธรรมชาติและสร้างขึ้นใหม่หลายครั้งในประวัติศาสตร์ 1,400 ปีที่ผ่านมา แม้ว่าอาคารส่วนใหญ่จะถูกทำลายไปอย่างน่าเสียดายจากการทิ้งระเบิดเพลิงในระหว่างการโจมตีทางอากาศในกรุงโตเกียวของสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 1945 แต่ก็ได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในปี 1951-1958 ด้วยเงินบริจาคจากผู้คนทั่วญี่ปุ่นจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของการเกิดใหม่และความสงบสุขของเมืองหลวง

#14 – โอไดบะ (お台場, Odaiba)

เกาะที่สร้างขึ้นในอ่าวโตเกียว โดยผู้สำเร็จราชการชาวเอโดะ (1603-1867) Egawataro Zaemon เป็นผู้มีบทบาทนำในการเสริมกำลังป้องกันชายฝั่งของญี่ปุ่นจากการรุกรานของตะวันตกในปี 1839

ภายในเวลาไม่ถึงสิบสองเดือนเกาะต่างๆ ได้ถูกสร้างขึ้นโดยมีฐานวางปืนและป้อมปราการที่เชื่อมต่อกันเพื่อป้องกันภัยคุกคามทางทะเลต่อเมืองโตเกียว ตามแผนเดิมจะมีการสร้างป้อม 11 แห่งในอ่าวเอโดะ แต่เนื่องจากปัญหาทางการเงินทำให้เสร็จสิ้นเพียง 5 แห่ง เท่านั้น การก่อสร้างอีก 2 ครั้งได้เริ่มขึ้น แต่หยุดชะงักลงโดยแผนการที่เหลือถูกยกเลิกไปอย่างไม่มีกำหนด

สำหรับเกาะโอไดบะนี้ไม่เคยถูกใช้เพื่อจุดประสงค์ที่ตั้งใจไว้เลย แต่กลายเป็นท่าเรือหลักสำหรับการขนส่งสินค้าทั่วญี่ปุ่นและผลิตสาหร่ายทะเลซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในปัจจุบัน ระหว่างปี 1854-1965 เกาะเทียมทั้งหมดยกเว้นสองเกาะได้ถูกทำลายออกเพื่อเพิ่มช่องทางการเดินเรือ เกาะโอไดบะยังถูกนำกลับมาใช้ใหม่โดยทำหน้าที่เป็นอู่ต่อเรือและเป็นที่ตั้งของโรงเลี้ยงเด็กกำพร้าในสงครามครั้งที่สอง

ในช่วงทศวรรษที่ 1980 มีการวางแผนที่จะเชื่อมต่อเกาะเหล่านี้เข้ากับหมู่เกาะขนาดใหญ่ซึ่งจะกลายเป็นย่านธุรกิจและที่อยู่อาศัยแห่งอนาคตในเขตชานเมืองของโตเกียว การพัฒนาก็เริ่มชะลอตัวจาก “วิกฤติเศรษฐกิจฟองสบู่”

แต่ในช่วงปลายทศวรรษ 1990 ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเพื่อช่วยในการขยายตัวของประชากรในโตเกียวและบรรเทาความแออัดของการจราจรจึงมีการวางแผนเพื่อพัฒนาพื้นที่ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ของเมืองหลวงใหม่ ด้วยการสร้างสะพานสายรุ้งที่มีชื่อเสียงในปี 1993 ซึ่งเชื่อมต่อกับท่าเรือชิบาอุระ

สะพานสายรุ้ง สะพานที่โดดเด่นทอดตัวโค้งเหนืออ่าวโตเกียวซึ่งเชื่อมระหว่างโอไดบะกับโตเกียว ในยามค่ำคืนแสงไฟหลากสีของสะพานที่ตั้งตัดกับเส้นขอบฟ้าของโตเกียวที่ส่องแสงระยิบระยับ โรงแรมและห้างสรรพสินค้าได้ถูกสร้างขึ้นบนเกาะโอไดบะ และเส้นทางรถไฟยกระดับยูริคาโมเมะทำให้การเดินทางเป็นเรื่องง่าย ด้วยศูนย์เทคโนโลยีห้างสรรพสินค้าและสถานบันเทิงมากมายโอไดบะอาจฟังดูคล้ายกับชินจูกุ ชิบูย่า หรือย่านหลักอื่นๆ ของโตเกียว

#15 – ‘วัดนาริตะซัง ชินโชจิ’ (成田山新勝寺, Naritasan Shinshoji)

เป็นวัดพุทธขนาดใหญ่และได้รับความนิยมอย่างสูงในเมืองนาริตะ

วัดนาริตะซัง ถูกสร้างขึ้นในปี 940 ในยุคของจักรพรรดิซุซะกุ จักรพรรดิที่หกสิบเอ็ด แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่น ได้ส่งนักบวชคันโช ซึ่งเป็นพระในศาสนาพุทธของนิกายชินกอนไปยังญี่ปุ่นตะวันออกเพื่อยุติการกบฏของซามูไรที่นำโดย มาซาคาโดะ แห่งตระกูลไทระในสมัยเฮอัน ซึ่งเป็นผู้นำกองกำลังก่อความไม่สงบที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในช่วงที่ต่อต้านรัฐบาลกลางของเกียวโต

นักบวชคันโชนำรูปปั้นของฟุโด เมียวโอ (Fudo-myouou) ที่แกะสลักโดยนักบวชกุไก Kukai, (Kobo Daishi, 774-835) ซึ่งบุคคลสำคัญทางศาสนาในตำนานคนหนึ่งของญี่ปุ่นซึ่งนำพุทธศาสนานิกายชินงนที่ลึกลับจากประเทศจีนมาสู่ญี่ปุ่น ด้วยการสวดอ้อนวอนจากนั้นเทพผู้ยิ่งใหญ่ จากนั้นท่านจะนำรูปปั้นกลับไปที่เกียวโต แต่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายรูปปั้นฟุโด เมียวโอได้ และในเวลานั้นท่านได้ยินเสียงของรูปปั้นกล่าวว่า “ฉันต้องการทำให้ผู้คนที่นี่มีความสุข” และสั่งให้เขาอยู่ที่เมืองนาริตะเพื่อดูแลผู้ที่อยู่ในบริเวณนี้

เรื่องนี้สร้างความประทับใจให้กับจักรพรรดิซุซะกุ จึงให้สร้างวัดขึ้นบริเวณนั้นเพื่อเป็นที่ตั้งของรูปปั้นและกลายเป็นหลักศูนย์กลางทางศาสนาและสถานที่แสวงบุญ

ปัจจุบัน ฟุโด เมียวโอ ได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพที่ให้ความสำเร็จทางธุรกิจ การเดินทางที่ปลอดภัย และการป้องกันความชั่วร้าย นอกจากนี้ยังกลายเป็นเครื่องรางของขลังสำหรับนักมวยปล้ำซูโม่และนักแสดงคาบูกิอีกด้วย

*** ‘ฟุโดเมียวโอ’ เป็นที่รู้จักกันมานานในชื่อ “นาริตะฟุโด” เป็นวิทยราชองค์หนึ่งในลัทธิพุทธตันตระวัชรยานหรือในศาสนาพุทธนิกายชินงนของประเทศญี่ปุ่น หนึ่งในเทพเมียวโอทั้ง 5 ได้แก่ Fudo Myo-o มีพระหัตถ์ขวาถือดาบ, Gozanze Myo-o ถือศรและคันเชือก, Gundari Myo-o มีพระหัตถ์และพระบาทพันด้วยงู, Daitoku Myo-o มี 6 พระพักตร์ 6 พระหัตถ์ 6 พระบาท และ Kongoyasha Myo-o ที่มี 5 ตา)